Οι «πατριώτες» κι …εμείς

 

          Στην Ελλάδα του 2012 ζούμε ξανά έναν απίστευτο διχασμό:

          Από τη μια οι «πατριώτες» κι από την άλλη εμείς.

          Επί τρία χρόνια οι «πατριώτες» πολεμούν για να σώσουν τη χώρα από την καταστροφή

          στην οποία την οδηγήσαμε εμείς , οι «τεμπέληδες», οι «χαραμοφάηδες», οι «απατεώνες»,

          οι «διεφθαρμένοι». Εμείς που δεν είμαστε ανταγωνιστικοί, δεν είμαστε παραγωγικοί

          και παίρνουμε κι από πάνω «μαϊμού» επιδόματα. Αυτή ήταν η αιτία για τη διόγκωση του ήδη

          μεγάλου δημόσιου χρέους. Σ’αυτό εξάλλου συμφώνησαν και οι εξαπατημένοι «εταίροι» μας.

          Συνεπώς, έπρεπε να περικοπούν οι μισθοί, οι συντάξεις και τα κοινωνικά επιδόματα.

          Η «αφήγησή» τους ( όρος του συρμού και κατά κόρον χρησιμοποιούμενος από τους «πατριώτες»)

          τελείωνε με αισιόδοξες προβλέψεις για το μέλλον μας.

          Πέρασε όμως ο καιρός και η «αφήγησή» τους συνεχίζει να μας παραπλανά και να

          μας αποπροσανατολίζει με τη βοήθεια των «πατριωτικών» μέσων μαζικής αποβλάκωσης,

          τα οποία εκτελώντας το καθήκον τους εξαπέλυαν το προηγούμενο διάστημα επιθέσεις στη

           «νοσηρή νοοτροπία» της ελληνικής κοινωνίας και καλλιεργούσαν ενοχικά συμπλέγματα σε όλο

          το φάσμα του πληθυσμού για τη διάλυση της χώρας. Αναρωτηθήκαμε μήπως για όλα φταίει το DNA

          των Ελλήνων και είμαστε φύσει απείθαρχοι και καχύποπτοι με το ελληνικό κράτος.

          Λουφάξαμε, φοβηθήκαμε και σκεφτήκαμε μήπως τελικά φταίμε εμείς.

          Διαπλοκή, ρουσφέτια, φοροδιαφυγή: αυτά τα κάναμε ή τα ανεχτήκαμε εμείς.

          Και τότε τέθηκε πάλι το ερώτημα μπροστά μας: Τι έκαναν οι «πατριώτες» όλο αυτό το διάστημα

          που εμείς διαλύαμε το κράτος; Μήπως ως οι φύλακες-άρχοντες της πλατωνικής Πολιτείας

          μεριμνούσαν για την ορθή διακυβέρνηση της χώρας, ζούσαν λιτά , καλλιεργούσαν την

          αξιοκρατία και επόπτευαν αδέκαστοι και σοφοί την πρόοδο της χώρας; Μήπως ζούσαν σε άλλη χώρα;

 

          Στο μεταξύ τα πράγματα προχωρούν από το κακό στο χειρότερο και η αφήγησή τους δεν μας πείθει πια.

          Οργιζόμαστε, βάλλουμε κατά πάντων, αμφισβητούμε θεσμούς και ιδέες, κινούμαστε στα τυφλά.

          Οι «πατριώτες» όμως έκλεισαν τα αυτιά τους και συνεχίζουν να υποτιμούν τη νοημοσύνη μας,

          τα συναισθήματά μας, τη ζωή μας. Δεν υπάρχει διέξοδος, λένε, μόνη λύση η υποταγή!

          Για να εμπεδωθεί δε αυτό, επιστρατεύονται οι γνωστές τακτικές του αυταρχισμού και του φασισμού:

          κοινωνικός αυτοματισμός, μισανθρωπισμός, ρατσισμός, ξενοφοβία. Προσθέτουμε και τη διαρκή

          παραβίαση άρθρων του Συντάγματος, τον ευτελισμό της νομοθετικής και της δικαστικής εξουσίας,

           τη βίαιη επίθεση εναντίον των επιτευγμάτων του συνδικαλισμού και έχουμε ένα επιτυχημένο μείγμα

           του εκφασισμού της κοινωνίας. Δεν μας κάνει λοιπόν εντύπωση η ανάδυση μιας άλλης «πατριωτικής»

           ομάδας που χρόνια έκανε ο λαός μας να την ξεχάσει. Οι «πατριώτες» αυτής της κοπής τώρα

           δικαιώνονται: Για όλα φταίνε οι μετανάστες, οι αριστεροί συνδικαλιστές, ο θεσμός του κοινοβουλίου,

           οι κακοί Ευρωπαίοι. Αναλαμβάνουν λοιπόν τον ρόλο των εθνοσωτήρων δυστυχώς όχι μόνο με λόγια

           αλλά και με έργα….

           Το πράγμα τώρα περιπλέκεται. Οι κυβερνώντες «πατριώτες» αισθάνονται ότι η κατάσταση

           ξεφεύγει όλο και περισσότερο από τον έλεγχό τους και αναδιπλώνονται σε νέες θέσεις, αλλά

           με παλιές τακτικές: Επιλέγουν πρώτα την πρόκληση του φόβου στον πληθυσμό με ανακοινώσεις

          σκληρότερων μέτρων, πολυάριθμων νόμων και τροποποιήσεών τους. Και όταν ο λαός που

          υφίσταται το νέο σοκ ενσωματώσει το αίσθημα του φόβου και της αδυναμίας, οι «πατριώτες»

          επανέρχονται ως φιλόστοργοι γονείς και αποσύρουν κάποια ακραία μέτρα. Η μεγαλοψυχία τους

          αναγνωρίζεται και ετοιμάζονται για νέα επίθεση. Αν φυσικά κάποιοι αντιστέκονται και

          διαμαρτύρονται,  υπάρχει ο «πατριωτικός» θύλακας της κρατικής καταστολής: διάλυση διαδηλώσεων.

          προληπτικές!! συλλήψεις, κανονικές συλλήψεις.

          Εμείς όμως , και όχι μόνο οι ΄Ελληνες αλλά  η παγκόσμια κοινότητα φαίνεται ότι αρχίζουμε να   

          αφυπνιζόμαστε. Τελευταίες έρευνες δείχνουν ότι στις μηχανές αναζήτησης όλο και πιο συχνά

         μπαίνουν οι λέξεις σοσιαλισμός και καπιταλισμός. Οι προσπάθειες συσκότισης της πραγματικής

           αιτίας της κρίσης αποτυγχάνει. Είναι πια προφανές ότι η κυριαρχία της ακραίας νεοφιλελεύθερης

          οικονομικής πολιτικής έχει ως στόχο την εξαθλίωση των λαών , ώστε να υπάρξει επανεκκίνηση της

          αύξησης κέρδους των αγορών. « Είναι ο καπιταλισμός, ρε ηλίθιε!» εκτός από τίτλος βιβλίου ίσως

          αποτελέσει την απαρχή μιας νέας εποχής, όπου η συνειδητοποίηση της συλλογικής δύναμης,

          η έκφραση της αλληλεγγύης και η αποκατάσταση της πραγματικής Δημοκρατίας θα αποτελούν τα

          κύρια χαρακτηριστικά της. Ίσως εμείς ζήσουμε στη χώρα των Μακάρων που οραματίστηκε ο Πλάτωνας

           και οι «πατριώτες» εξοβελιστούν στα Τάρταρα μαζί με τον Αρδιαίο και τους άλλους τυράννους. ΄

          Ισως , χωρίς παραμορφωτικούς φακούς και χωρίς ψευδαισθήσεις, από τον καθένα χωριστά

           και από όλους μαζί να δοθεί λύση.

 

                Στάθη Μαρία, φιλόλογος